Duitse politiek
De Bundesrepublik Deutschland is net als Nederland een parlementaire democratie. Wat in Nederland de Tweede Kamer is, is in Duitsland de Bondsdag (Bundestag). Deze is te vinden in de hoofdstad Berlijn. Net als de Tweede Kamer wordt de Bundestag in Duitsland (als het kabinet niet vroegtijdig valt) een keer in de vier jaar door alle stemgerechtigden gekozen. Naast de Bundestag bestaat er in Duitsland de Bondsraad (Bundesrat). Hierin zijn alle 16 Bundesländer vertegenwoordigd. Deze raad is vergelijkbaar met de Eerste Kamer. Wetten die door de Bundestag worden aangenomen kunnen door de Bundesrat worden afgewezen.

Doordat de deelstaatsverkiezingen in Duitsland niet gelijktijdig plaatsvinden en de inwoners van de verschillende Bundesländer verschillen in hun politieke voorkeur, heersen er in de regel verschillende coalities. Zo kan het ene land een (centrum-)linkse regering hebben en het andere een (centrum-)rechtse. Dit maakt het regeren in Berlijn niet bepaald makkelijker. Desalniettemin is de Duitse politiek stabieler dan de Nederlandse. Duitse coalities maken vaker de vier jaar vol dan in Nederland. Ook hebben nieuwe partijen zoals bijvoorbeeld in Nederland LPF en PVV in Duitsland minder kansen. Er zijn in Duitsland minder zwevende kiezers, daarnaast is er een kiesdrempel van 5 procent.

Duitse politieke partijen
De grootste partijen zijn in Duitsland meestal de christendemocratische CDU/CSU en de sociaaldemocratische SPD. De SPD is ongeveer vergelijkbaar met de PVDA en de CDU/CSU met het CDA. De Duitse christendemocraten hebben in tegenstelling tot het CDA in Nederland nog altijd de meeste zetels in Duitsland. Bij de Bondsdagverkiezingen van september 2013 haalden de CDU en CSU samen ongeveer 42 procent van alle stemmen. De CSU is de Beierse zusterpartij van de CDU. In Bayern is het alleen mogelijk om CSU te stemmen en in de rest van Duitsland heeft de CDU het voor het zeggen. Alhoewel deze partijen landelijk samenwerken en ook samen in de regering zitten, staat de CSU bekend als zeer traditioneel en conservatief. In Bayern is deze partij zelfs zo populair dat zij meestal een absolute meerderheid heeft en dus veel macht heeft. Deze macht zet zich zodoende ook regelmatig in Berlijn door.

Andere gevestigde partijen zijn de FDP, Bündnis 90/Grünen en Die Linke. Ook deze kleinere partijen zijn enigszins vergelijkbaar met Nederlandse partijen. De FDP is vergelijkbaar met de VVD, alhoewel de Duitse liberalen flink kleiner zijn dan Nederlandse zusterpartij. Bij de afgelopen Bondsdagverkiezingen hebben de liberalen de kiesdrempel van vijf procent niet gehaald. Zoals we dat in Nederland kennen, krijgen regeringspartijen in Duitsland ook regelmatig klappen.

Aan de linker kant van het politieke spectrum zijn de Bündnis 90/Grünen en Die Linke (de Duitse socialistische partij) te vinden. De partij Bündnis 90/Grünen komt in grote mate overeen met GroenLinks en Die Linke met de SP. De Grünen (in Nederland ook wel de Groenen genoemd) hebben in Duitsland echter wezenlijk meer macht dan GroenLinks in Nederland: de Groenen hebben in Duitsland regeringservaring en zijn in de belangrijke deelstaat Baden-Württemberg zelfs de grootste partij. Die Linke zijn vooral in de armere gebieden van het voormalig Oost-Duitsland geliefd. De partij heeft veel communistische idealen en vertegenwoordigt de armere bevolking in Duitsland. Omdat veel andere partijen niet staan te springen om met deze partij samen te werken, staat de partij net als de SP in Nederland vooral bekend al oppositiepartij.

Nederlandse en Duits politieke partijen zijn in vele opzichten vergelijkbaar. Dit blijkt ook uit het feit dat zij Europees samenwerken. Zo zitten de FDP en de VVD (overigens D66 ook) samen als liberalen in een Europese coalitie. Mark Rutte (VVD) heeft zelfs wel eens een toespraak op een partijbijeenkomst van de FDP gehouden. Op deze manier werken ook socialisten, sociaaldemocraten en christendemocraten samen in Europa.